Category: Basında Biz

TÜRKLÜK BİLİMİ

Türkoloji, Osmanlıdaki adı ile Türkiyat yani Türklük Bilimi, Türk halkları ve özellikle Türk dili ve lehçeleriyle ilgilenen, folkloru, edebiyatı, sanatı, tarihi ve Türk toplumlarının manevi, maddi kültürünü sistematik şekilde araştırma konusu edinen bilim dalıdır. Geçmiş ve günümüz Türkçesi ve Türk toplumları, Türkoloji’nin ana konularını oluşturur. Türkoloji araştırmaları Türk millî kültürünün temellerini oluşturan unsurları ortaya çıkararak, ayrıntıları ile yakından incelemektir.

Bir müddettir Türkoloji konusunda okuyup araştırıyorum. Öğrenecek o kadar çok şey var ki! Son zamanlarda Türkologlarımızın buldukları ve Türkoloji’nin vardığı konum öyle bir safhaya gelmiş ki, bu bilim alanına Türkiye Cumhuriyeti Devleti tarafından verilen öneminin arttırılması gerektiğini haykırıyor uzmanlarımız. Çükü son yirmi yıldır bulunanlar, özellikle son on yıldır gün ışığına çıkanlar, Dünya tarihini tekrar baştan yazdıracak değerde önemli.

Beni çok hayrete düşüren şey, dünyadaki ilk Türkoloji Kürsüsünün “École spéciale des Langues orientales” adı ile Fransız ihtilalinden sonra, resmen 30 Mart 1795’te Paris’de kurulmuş olan Oryantal Araştırmalar olarak, yani yakın ve uzak doğu toplumlarının kültürlerinin, dillerinin, insanlarının, tarih ve arkeolojilerinin incelendiği bilimsel çalışma kurumunun temelleri 1669’lara dayanmaktadır. Yani batılılar doğu medeniyetlerini araştırıp bir bilim alanı olarak incelemeye; özellikle Türk Kültürünü bilimsel bir şekilde incelemeye çok önceleri başlamışlardır.

Rusya’da 1807’de Kazan’da açılan üniversitede Türkçe öğretimi yapılmıştır. İtalya’da 1723’te Napoli’de kurulan Instito Superiore Orientale di Napoli’de başlamıştır. 1887’de Almanya (Berlin)’da Ausland-Hochschule: Seminar für orientalische Sprachen, adlı okulda, İngiltere’de ise 1906’da School of Oriental Studies’de Türkoloji çalışmaları başlamıştır. Şarkiyat ve Türkoloji ile ilgili enstitülerde batılılar çok sayıda bilimsel eserler, dergi ve bültenler yayınlamışlardır. Yani bizim bilimsel tanımlamamızı ve geçmişimizi ve bu güne nasıl geldiğimizi batılılar kayıtlara geçirmiş, bilimsel yolardan bizi bize anlatmışlar, Türklüğü öğreten ders kaynaklarını hazırlamışlardır. Batılılar bu yolla Türklere göçebe, iyi at süren, kılıç kullanan, savaş yapan, barbar bir millettir demişlerdir. Zengin Türk Kültürünü hep göz ardı edip, asırlardır kendi kültürlerinin ve dillerinin üstünlüğünü öne sürmüşler ve tüm dünyaya empoze etmişlerdir.

Aslında, Türkoloji’nin ilk eseri, Karahanlı çağında yazılmış olan dil, edebiyat, etnografya konularında verdiği bilgilerle büyük bir araştırma ürünü olan Divanü Lügati’t-Türk’tür. İlk Türkolog da bu sözlüğü düzenleyen Kaşgarlı Mahmud sayılmaktadır. Araplara Türkçeyi öğretmek ve Türkçenin Arapça kadar zengin bir dil olduğunu göstermek amacıyla yazılmıştır. Kitap için çok kısa bir tanım yapmak gerekirse; Ansiklopedik Sözlük denilmesi uygun olur. Orijinalinin nerede olduğu bilinmiyor. Bu gün elimizde bulunan Şamlı Mehmed bin Ebu Bekir’in, 1266 yılında kopya ettiği bir nüshası vardır. Bu nüsha, İstanbul Fatih’deki Millet Kütüphânesi’ndedir. Türk Dil Kurumu tarafından 1941’de, Kültür Bakanlığı tarafından 1990’da tıpkı basımı yapılmıştır.

Türkolojinin tarihi, Türklerin Avrupalılarla ilk temasına kadar uzanır. Avrupalılar, Hunların Avrupa’ya ayak basmasıyla bu yeni tanıdıkları halkın dilini, kültürünü öğrenmek amacıyla IV. Yüzyıldan itibaren bu alanda çalışmalar yapmışlardır. Özellikle Osmanlılar zamanındaki savaşlarda esir düşen askerler Türk dili ile ilgili ilk eserleri yazmışlardır. Bunlardan ilki Niğbolu muharebesinde Yıldırım Beyazıt’a esir düşen Alman Hans Schiltberger’in yazdığı Reisebuch 1396 (Seyahatname) adlı eserdir (yayınlanışı 1460). Burada, birtakım Hristiyan dualarının Türkçeleri verilmiştir. Bu Codex Cumanicus’tan sonra Avrupa’da basılan ilk Türkçe eserdir. Daha sonra Filippo Argentini’nin 1533’te yazdığı Regola del Parlara Turcho adlı eseri de batıda Türkçe üzerine yazılmış ilk eserler arasında yer alır. 1612’de Alman hümanist bilgini Hieronymus Megiserus (veya tanınmış adıyla Megiser), Institutiones Lingvae turcicae libri quatuor adlı Türkçe grameri yayımlamıştır. Daha sonra, F. Meninski (1623-1698)’nin Thesaurus Linguarum Orientalium Turcicae, Arabicae, Persicae adlı grameri ve Lexicon Turcico-Arabico-Persicum.. et Grammaticam Turcicam adlı sözlük ve grameri Türkoloji alanında önemli bir dönüm noktası sayılır.

1709’da Poltava Savaşı’da Ruslara esir düşen İsveçli Teğmen J. Von Strahlenberg, Sibirya’ya sürülmüş ve orada kaldığı süre içinde, buradaki Türk lehçelerini öğrenmiş ve incelemiş, Türkçe ile diğer Altay dilleri arasındaki yakınlıklara işaret etmiştir.

Türkçenin Fin ve Macar dilleriyle akraba olduğunun tespit edilmesiyle bu uluslardan araştırmacıları Türkoloji alanına yöneltmiştir.

Daha sonra Rus arkeolog N.M.Yadrintsev, Orhun Yazıtlarını bulmuş ve tanıtmış; Danimarkalı filolog Vilhelm Thomsen bu yazıtları 1893’de okumuş, böylece Türkçenin ilk yazılı belgelerinin gün ışığına çıkmasıyla Türkoloji çalışmaları daha da hızlanmıştır.

Diğer taraftan bu yüzyılın başında Doğu Türkistan’daki Turfan bölgesinde yapılan kazı çalışmaları sonucunda batılı bilim adamları O. Donner, Klementz, A. Stein, Albert von Le Coq, P. Pelliot tarafından Uygur Türklerine ait çok önemli sayıda belge bulunmuştur. Böylece Türk dilinin hem Köktürk hem de Uygur dönemine ait bilgi ve belgelerinin bulunmasıyla Türkoloji, Altayistikin en zengin belgelere dayalı dili olarak Altayistlerin gündemine girmiştir.

Diğer yandan, Orta Asya ve Orta Doğu’yla ekonomik ve siyasi ilişkileri olan batılı devletler, bu bölgeleri ve bu bölge halklarını tanıyabilmek için Türkoloji araştırmalarına destek vermişlerdir.

Rusya’daki Türk asıllı topluluklardan özellikle Kazan Tatarları ve Azerbaycan Türklerinden yetişen bilim adamları Türkoloji’yle ilgili önemli çalışmalar yapmışlardır. Bunların bir kısmı daha sonra Avrupa’da ve Türkiye’de çalışmalarını sürdürmüşlerdir (Z. Velidi Togan, Reşit Rahmeti Arat, Ahmet Caferoğlu, Sadri Maksudi Arsal, Ahmet Ağaoğlu…)

Türkiye’de de Mehmet Fuad Köprülü, 1924 yılında Türkiyat Enstitüsü’nü kurmuş, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde bu bölümün kurulmasıyla birlikte Türkoloji araştırmalarının merkezi Türkiye olmuştur. Daha sonra Türkiye’de bu alanda Ahmet Cafeoğlu, Reşit Rahmeti Arat, Sadettin Buluç, Tahsin Banguoğlu, Mecdut Mansuroğlu, Saadet Çağatay, Hasan Eren, Ahmet Temir, Zeynep Korkmaz, Necmettin Hacıeminoğlu, Faruk Kadri Timurtaş, Muharrem Ergin, Şinasi Tekin, Talat Tekin, Mustafa Canpolat, Ahmet Bican Ercilasun, Osman Nedim Tuna, Osman Fikri Sertkaya, Kemal Eraslan, Nuri Yüce, Mertol Tulum, Emine Naskali-Gürsoy… çalışmalar yapmışlardır.

Kazanlı Mirza Kazem Bek, Türk lehçeleri karşılaştırmalı dilbilgisinin temelini atarak Türkoloji alanına katkı sağlamış. Kırımlı Bekir Çobanzade Türk-Tatar dillerini ve Azerbaycan Türkçesini incelemiştir. Vilhelm Thomsen, Köktürk yazısını çözerek Türkoloji’nin Köktürk döneminin aydınlatılmasına önayak olmuştur. Alman Albert von Le Coq, Friedrich Wilhelm Karl Müller, Wilhelm Bang-Kaup Uygur belgelerinin okunuşu ve tasnifini yapmışlardır. Annamaria von Gabain, Eski Türkçenin ve Özbekçenin gramerini yazarak bu alandaki dilbilgisi boşluğunu tamamlamıştır. Alman asıllı Rus Türkolog Wilhelm Radloff, Rusya’daki Türk lehçelerinin karşılaştırmalı incelemesini yapmış ve Türkçenin genel bir sözlüğünü hazırlamıştır. Versuch eines Wörterbuches der Türk-Dialecte adlı sözlük Türklük biliminin hala vazgeçilmez eserleri arasındadır. Danimarkalı Vilhelm Grønbech Türk dilinin tarihi sesbilgisinin temelini atmış. Fransız Türkolog Jean Deny, Osmanlı Türkçesinin, Rus Andrey N. Kononov Eski Türkçe ve Özbekçenin, Macar Türkoloj János Eckmann Çağatayca’nın gramerini yazmışlardır.

Türk Kültürünün üstünlüğü ve öncülüğü, Türk medeniyetinin ne denli sağlam temeller üzerine atıldığı; gerçekler ne kadar da saptırılmış ve gizlenmiştir bizlerden. Tarihteki bir çok örnekleri gibi, batılıların bu düzmece yalanları, çok değerli Türkologlarımız sayesinde gün ışığına çıkmaya başlamıştır.

Türkoloji uzmanları arasında en önemlilerinden birisi olan Profesör Doktor Kazım Mirşan, 4 Temmuz 1919 doğumlu, 94 yaşında ve halen aktif bir şekilde bilgi birikimini paylaşmaya devam etmektedir. Facebook sayfasından onu takip ediyorum. Mükemmel bir adam, tam bir cevher, keşke öğrencisi olabilsem.

Mirşan İstanbul Teknik Üniversitesi mezunu ve yurt dışında ihtisas görmüş. Almanca, Rusça, İngilizce ve Türk lehçeleri (Tatarca, Özbekçe, Başkurtça, Tarançıca, Kaşkarlıkça (yani Uygurca), Kazakça, Kırgızca, Azerbaycanca, Türkiye Türkçesi ile kendi ana lehçesi olan, Tümenlikçe) dışında Yunanca, Latince, İtalyancayı meslek araştırmalarına yarayacak kadar bilen Mirşan, hayatının büyük bir kısmını Ön-Türk tarihi ile ilgili araştırmalara adamış.

Türk tarihinin Milattan Önce (MÖ) 16,000 li yıllara dayandığını savunan Mirşan’ın tezi, ulu önderimiz Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün teşvikleri ile 1930 yıllarında oluşturulan Güneş Dil Teorisi‘ni ve Türk Tarih Tezi’ni desteklemektedir. Türk Kültürünün ve dilinin ne denli eski ve diğer tüm kültürlerin kurucusu olduğuna dair Mirşan ve Haluk Tarcan gibi bir çok araştırmacı Türkolog bu konuda sayısız kanıtlar bulmuşlardır.

Tüm dünya alfabelerinin kökeninin Türk alfabesi yani Orhun alfabesi olduğunu savunur Mirşan. Moğolistan’daki Orhun Yazıtları, Göktürk Yazıtları ya da Köktürk Yazıtları olarak da bilinir, Türklerin bilinen ilk alfabesi olan Orhun alfabesi ile Göktürkler tarafından yazılmış yapıtlardır. Bu yapıtlarda kullanılan dile Ön-Türkçe denilmektedir. Türk tarihinin çok eskilere dayandığını gösteren en büyük delil Orhun Yazıtları ve kullanılan Ön-Türkçe dilidir. Çünkü Orhun Yazıtları’nda kullanılan dil ve noktalama işaretleri bu dilin en gelişmiş hali olduğu sonucuna götürmektedir. Böyle bir dilin oluşabilmesi için en az 3000 yıl geriye gidilmesi gerekir. Kazakistan’da, Bu tezi destekleyen ve M.Ö 600’lere tarihlenen bazı yazıtlar da bulunmuştur.

Anadolu’da da Ön-Türkçe yazıtlar bulunmaktadır. Kürtçe; Ön Türkçe’den sözcükler barındırdığı gibi bu sözcükleri Arapça ve Farsça’ya da taşımıştır. İskandinavya dahil, tüm Avrupa’da 5000’den fazla Ön-Türkçe yazıt bulunmaktadır.

Romalılardan önce İtalya Yarımadası’nda yaşayan Etrüsklerin konuştuğu dil olan Etrüskçe, Ön-Türkçe kökenlidir. Roma’nın küllerinden kurulan medeniyet olan Etrüskler Türk’tür. Etrüsk yazıtları ilk defa 1970 senesinde Kazım Mirşan tarafından okunmuştur. Bu zamana kadar batılılar Latince dilinin ve alfabesinin Etrüskler tarafından kendilerine miras kaldığını ve tüm Avrupa dillerinin Latinceden türediğini ve bu medeniyetin de kaybolduğunu savunmuşlar. Mirşan Etrüsklerden kalma yazıların nasıl okunacağını ve alfabenin Orhun alfabesi olduğu şifresini çözünce batılılar, tarihi tekrar yazdıracak olan bu büyük gelişmeyi örtbas edip bir daha gündeme getirmemişlerdir.

Mirşan; Norveç, İsveç, Portekiz ve Fransa’daki mağaralardaki yazıların Türk damgaları (harfleri) ile okunduğunda anlamlaştığı ve İskitlerin yani Sakalar’ın Türk kökenli oldukları ileri sürülmektedir. Etrüskler, Truvalılar, Sümerler, Hititler ve Friglerin dip kültüründe Türk uygarlığı olduğu, bu kavimler Ön-Türk olmasa bile dip kültüründe Türk etkisi vardır demektedir.

İlk Türk devletinin Hun İmparatorluğu olmadığı, ilk Türk devletinin ‘Bir Oy Bil’ olduğu görüşündedirler. Ardından ‘At Oy Bil’, ‘Türükbil’ (karşılığı:Göktürk) gelir. Bugün Çin sınırları içerisinde 300 metre boyunda piramitler bulunduğu ve bu piramitlerin Mısır’dan çok önce inşa edildiği tespit edilmiştir. Mısır’ın dip kültüründe de Türkler olduğu iddia edilmektedir.

Japon ve Çin medeniyetinin de dip kültüründe MÖ 4000 yıllarında Orta Asya’dan Çin’e ve Japonya’ya göçen Türkler vardır.

Türkler Anadolu’ya 1071’de değil, MÖ 7000’li yıllarda gelmişlerdir. Çevresi denizle çevrili Anadolu’yu sürekli besleyen Türk göçleri buraya sıkışmışlar ve Türk varlığını tesis etmişlerdir. Oğuzlar Anadolu’ya geldiklerinde karşılarında aynı dili konuşan pek çok Türk grubu ile karşılaşmışlardır.

MÖ 10,000 yıllarında ılıman iklim ve büyük göllerin olduğu anlaşılan Orta Asya’nın kuruması ve çölleşmesiyle Türk gruplarının çevre ülkelere yayıldığı ve diğer kültürlere etki yaptıkları ileri sürülmektedir. Bering Boğazı’ndan geçerek Kızılderili ve Güney Amerika kültürlerinin diplerinde de Türk etkileşimi olduğu ileri sürülmektedir.

Yunanistan’ın Ön-Türkçe adının İç-Üy-Ök olduğu ileri sürülmektedir. Aynı zamanda Yunan kitabelerinde de Anadolu’dan gelen ve demiri çok iyi işleyen bir topluluk olduğu yazılmaktadır. Ancak bu toplumun mevsimlik geldiği bilinmektedir. Bu toplumun Ön-Türkler olabileceği ileri sürülmüştür.

Kazım Mirşan Mısır-Sina’da piramitlerdeki yazıtlarda Ön-Türkçe kartuşlar bulmuştur.

Kazım Mirşan Bizans’ın ilk kurulduğu dönemlerde Ön-Türkçe konuştuğunu ileri sürmektedir. Kanıtı ise; Trabzon’daki Rum Kilisesi’nde sadece Ön-Türkçe okunabilen yazılardır. Kazım Mirşan, daha sonraları başka kültürlerden etkilenerek Bizansın Ön-Türk dilini kullanmamaya başladığını ileri sürmektedir.

Türkoloji’ye son on yıldır çok büyük katkılarda bulunan diğer bir isim de geçen hafta 6 Ağustos 2013 de çok genç yaşta hayata gözlerini kapayan Servet Somuncuoğlu’dur. Maalesef, yaşarken kıymeti bilinmeyenlerden diyeceğimiz eşi benzeri az bulunan zeki, çalışkan ve gönlünü Türkoloji sevdası ile doldurmuştu. Genç Türkologlar için ilhan kaynağı idi.

Sibirya’da başlayıp İzmir Konaklı’da sonra eren yüzlerce yıllık geçmişe sahip olan Türklerin izlerini taşlarda sürerek, Türkoloji’ye büyük araştırma kaynağı olacak, çok önemli görsel kayıtlar bıraktı ardından. Servet Somuncuoğlu, 2004 yılından bu yana 6 ülkeyi dağ, tepe, bayır demeden dolaştı. Dört yıllık zaman dilimi içinde 150 bin kilometre yol kat etti. 138 gün, 65 ayrı alanda saha çalışması yaptı. Moğolistan, Rusya, Kırgızistan, Azerbaycan ve Anadolu’nun taşlarından ulaşabildiklerini inceledi. Kimi zaman Orhun Vadisi’nde gün doğumuna tanıklık etti, kimi zaman Baykal Gölü kenarında soluklandı, Moğolistan’ın kıraç topraklarında geceledi. Aslında onunkisi bir merak yolculuğuydu. Sonu gelmeyen bir merak desek daha doğru olur. Çünkü onu bu yolculuğa çıkaran neden, binlerce yıllık bir kültüre sahip olan Türklerin geçmişini taşların üzerindeki kaya resimlerinde aramaktı. Amacına büyük ölçüde ulaştı, tüm gördüklerini kayıt altına aldı, fotoğrafladı ve ortaya 550 sayfalık “Sibirya’dan Anadolu’ya Taşlardaki Türkler” adını taşıyan bir çalışma çıktı.

Somuncuoğlu’nun amacı elbette ırka dayalı bir milliyetçilik yapmak değil. Tam aksine Türk milliyetçiliğinin esasının tamamen kültür olduğunu ortaya koymak. Kitabın Türk ve dünya tarihinde yeni ufukların açılmasını sağlayacağını düşünüyordu. Ona göre kaya resimleri insanlığın ortak kültür mirası, ortak bilinçaltı ve bilginin ilk izlerini taşıyordu: “İlk insan da bizimki gibi düşünüyor ve bir şekilde bunu ifade ediyordu. Bu ifade edişler, yani insan düşüncesinin ilk izleri kaya resimlerinde saklıdır.” şeklinde açıklıyordu amacını. Fotoğraf albümü niteliği taşıyan çalışmanın en önemli özelliği bilim adamlarına veri sağlayacak olmasıdır. Somuncuoğlu’nun üzerinde önemle durduğu konu, gezdiği 6 ülkede de resimler arasında ciddi bir benzerliğin olmasıdır. Dağ keçileri, geyikler, koç heykelleri ve süvari figürleri her bölgedeki kaya resimlerinin ortak simgeleridır. Mesela Erzurum Karayazı Cunni Mağarası’ndaki yön damgası Ordu Mesudiye Esatlı köyünde de vardır. Bu resim alanında görülen ‘uçan at’ figürü ise Altay dağlarındaki Kalbaktaş bölgesinde de görülmektedir. Somuncuoğlu çok zor olan bu çizimin 8 bin kilometrede de olmasını manidar buluyordu.

Bu kısaca bahsedilen konuların sağlam temellere dayanan ispatlarının yapılması, bilimsel araştırmaların devam ettirilmesi, gelecek yeni nesil Türkologların vazifesidir. Prof. Dr. Tuncer Gülensoy’un dediği gibi “Türkolog gönlü Türklük bilimi ile dolu, Türk’ün tarihini, dilini, (musiki, resim, heykel, mimarî vb.) sanatını, eski, yeni, halk edebiyatını, folklorunu, etnografyasını, mitolojisini, destanlarını, masallarını inceleyen, yorumlayan ve yayımlayan bilim adamı ya da araştırıcısıdır. Türkolog olabilmek için mutlaka Türkoloji bilim dalında öğrenim görmek, bu bilim dalının bibliyografyasına hâkim olmak; Türkoloji’ye emek vermiş ve hâla emek veren Türkologlar hakkında bilgi sahibi olmak gerekmektedir. Tabiî, iş metot sorununa gelince daha derine inmek gerekecektir. İyi bir Türkolog neleri bilmelidir? Bu sorunun cevabını şöyle açabiliriz:

1) Türk Dili Tarihini çok iyi bilmelidir.

a) Türkçenin ‘temel eserleri’ nelerdir?

b) Türkçenin ‘kaynak eserleri’ nelerdir?

2) Türk Dili Tarihinin dönemleri nelerdir?

a) Eski Türkçe:

aa) Köktürkçe dönemi,

ab) Eski Uygur Türkçesi dönemi.

b) Orta Türkçe:

ba) Karahanlı Türkçesi dönemi,

bb) Hârezim Türkçesi dönemi.

c) Yeni Türkçe:

a) Selçuklu Türkçesi dönemi (XI-XII. Yüzyıllar)

b) Eski Anadolu Türkçesi dönemi (XII-XIV. Yüzyıllar)

c) Klâsik Osmanlı Türkçesi dönemi (XV-XVII. Yüzyıllar)

d) Yeni Osmanlıca dönemi (XVIII-XIX. Yüzyıllar)

e) Cumhuriyet dönemi (XX-XXI. Yüzyıllar)

3) Bu dönemlerde yazılmış eserler nelerdir? Yazarları kimlerdir?

4) Bu eserler üzerinde çalışan bilim adamları kimlerdir, eserleri nelerdir?

5)Türk Dili tarihi süresince Türklerin kullandığı alfabeler nelerdir? (Bu alfabelerden ‘Köktürk, Uygur, Mani, Brahmi, Arap, Süryani, Grek, Ermeni, Arap, Kril’ ile yazılmış olanlardan bazıları üzerine uzmanlaşmış olmak gerekir. Ayrıca, Köktürk, Uygur, Arap ve Kril harfleriyle yazılmış Türkçe metinleri okuyabilmek önemlidir. Köktürk yazıtları, eski Uygur yazmaları, Arap alfabesi ile yazılmış ‘Kutadgu Bilig, Atabetü’l-hakâyık, Nehcü’l-ferâdis, Dede Korkut Kitabı, Kıssa-i Yûsuf …vb. gibi eserler’, Azerî, Türkmen, Kazak, Kırgız, Özbek, Kazan Tatar, Başkurt vb. Türkçelerinin Kril harfleriyle basılmış binlerce eserleri yüzeyden okunabilmedir.)

6) Köktürkçeden günümüze Türk dilinin geçirmiş olduğu ses ve biçim değişimleri nelerdir?

7) Köktürkçeden günümüze Türk lehçe ve şivelerinin kelime hazinesinin durumu nedir.(6. sorunun cevabını biliyorsak, bu soruyu kolay çözümleyebiliriz.)

8) Anadolu (= Türkiye Türkçesi) ağızlarının oluşumunda rol oynayan 24 Oğuz boyunun özellikleri nelerdir? Türkiye Türkçesi ağızlarının ses ve biçim bilgisi özellikleri nelerdir? Bu konuda çalışan Türkologlar ve eserleri nelerdir?

9) Altayistik nedir? Altayist kime denir? Türk ve yabancı altayistler ile eserleri nelerdir?

10) Mongolistik nedir? Mongolist kime denir? Türk ve yabancı mongolistler ile eserleri nelerdir?

11) Türkçenin grameri (ses ve biçim bilgisi, cümle bilgisi, anlam bilgisi) üzerine yapılan çalışmalar nelerdir?

12) Karşılaştırmalı Türk şiveleri (/lehçeleri) gramerinin birleştiği ve ayrıştığı yerler nelerdir? [11 ve 12. soruların cevapları içinde, Türkçe sözlerin köken bilgisi ile ilgili bilgiler de yer almalıdır.]

13) Türk Mitolojisi, destanları, masalları hakkında bilginiz var mı? [Bir Türkolog olarak B. Ögel’in ‘Türk Mitolojisi I-II’, A. İnan’ın ‘Tarihte ve Bugün Şamanizm’ adlı eserlerini okudunuz mu?]

14) Türk kültür tarihi ile ilgili olarak neler biliyorsunuz? [ B. Ögel’in ‘Türk Kültür Tarihine Giriş, IX cilt’, ‘Türk Kültürünün Gelişme Çağları’; İ. Kafesoğlu’nun ‘Türk Bozkır Kültürü’; O. Turan’ın ‘Selçuklular Tarihi ve Türk İslâm Medeniyeti’ adlı eserlerini okudunuz mu?]

Görüldüğü gibi iyi bir Türkolog olabilmek için yalnız bir kısmını yazabildiğim bu soruların cevaplarını iyi düzeyde vermek gerekir. Artık, eski yazma bir eserin transkripsiyonunu yaparak belirli kalıplar üzerinde dil özelliklerini tespit etmekle Türkolog olunmuyor. Ya da Anadolu’nun herhangi bir bölgesinin ağız özelliklerini derleyerek transkripsiyonunu yapıp yayınlamakla da Türkolog unvanı kazanılmıyor. Eğer, yukarıdaki sorulara tam cevap veremiyorsanız, daha çok çalışmanız, eskilerin deyimiyle ‘daha kırk fırın ekmek yemeniz gerekecek’ demektir.

Türkoloji bir bütündür. Bu bütünün yalnız bir parçası üzerinde çalışmakla da Türkolog olunmaz. Türkolog dilci olduğu kadar, tarihçi, kültür ve sanat tarihçisi, folklorcu, halk edebiyatçısı, etnograf da olacaktır. Kendi milletinin siyasî ve kültür tarihini bilmeyen; kendi halkının folklorunu, etnografyasını anlayamayan bir kişi Türkolog olamaz.

Türkolog olabilmek için bunlar da yetmiyor. Karşılaştırmalı ‘Altayistik’ yapamayan; Türkçeye en yakın akraba dil Moğolcanın ses ve biçim bilgisi özelliklerini bilmeyen, Moğolca yazılmış ‘Moğolların Gizli Tarihi/ Mongol-un Niguça Topçiyan’, ‘Altan Topçi’ gibi eserleri okumamış; ‘Cengiznâme’, ‘Defter-i Çinggiz’ gibi Çağatayca yazılmış eserlerden haberi olmayan bir Türkolog henüz kendisini iyi yetiştirememiş demektir. Çünkü, Avrupa ve ABD’de yetişmiş pek çok Türkolog, Altayist ve Mongolist artık bu konularda uzmanlaşmış kişidir. Her yıl farklı bir ülkede yapılan ‘Permenant International Altaistic Conference (PIAC)’ toplantılarına katılan Türk ya da yabancı bilim adamları ile boy ölçüşebilmek için bu konulara hâkim olmak gerekmektedir.

Yeni yetişen genç Türkolog adaylarımız bizim yaşadığımız 40-50 sene önceki dönemlere göre çok daha şanslıdırlar. Çünkü, bizim gençliğimizde kapalı bir kutu olan eski Sovyetler Birliği ile o zamanlar ‘dış Türkler’ adı verilen Türk Cumhuriyetleri ve öteki Türk ülkeleri şimdi herkese açıktır. 20 sene önce ancak 5 Türk bilim adamının (N. Diyarbekirli, T. Tekin, B. Ögel, O. F. Sertkaya, T. Gülensoy) gidebildiği Moğolistan’da bugün Türkoloji bölümü bulunmakta, Moğol gençleri Türkçe öğrenmektedirler. Orhun yazıtları artık didik didik edilmiş, Cengiz Alyılmaz gibi genç Türk Türkologları bu işin de en iyi uzmanı olabilmişlerdir. Genellikle Almanların yayımladığı ‘Türkisch Turfan Text ve Berliner Turfan Text’ adlı Eski Uygur yazmaları R. R. Arat, Ş. Tekin, S. Tezcan ve F. S. Barutçu’dan sonra da Melek Özyetkin, Ceval Kaya gibi bazı Türk Türkologlar tarafından okunup yayımlanmıştır. Sanırım, bazı gençlerimiz 1-2 yıllığına Moğolistan’a giderek Moğolca öğrenmek imkânına sahip olmuşlardır. Klâsik ve modern Moğolcayı yerinde öğrenerek ‘Köke Debter’, ‘Atlan Debter’ vb. gibi Moğolca eserler ile Türk-Moğol tarihlerini yakından ilgilendiren pek çok tarihî yazmayı Türkoloji ve Altayistike kazandırmak bu gençlerimize nasip olacaktır.

Bütün Türk dünyasında basılmış eserler artık Türkoloji bölümlerinin kütüphânelerinden başka Türkolog gençlerimizin kütüphânelerinde de yer almaktadır. Son 20 yıl içerisinde pek çok Türk lehçesi (şivesi)nin sözlükleri basılmış, gramerleri Türk bilim adamları tarafından yeniden yazılmıştır. Tanıdığım pek çok genç Türkolog en az bir Türk lehçesi (şivesi)ni konuşabilmektedir. Bu da Türkiye Türkoloji’si için çok büyük bir kazançtır.

Yukarıda değindiğim gibi yeni nesil Türkologların önünde çok büyük imkânlar bulunmaktadır. Yeter ki sabır, metot ve bilgi ile Türkoloji’nin bütün konularına eğilebilsinler. Türkoloji o kadar engin bir deniz ki daha binlerce Türkoloğu içinde barındırır.”

İşte durum böyle iken Türkiye Cumhuriyeti Devletine çok büyük bir iş düşüyor; yeni nesil Türkologları teşvik etmek ve onlara yeterli imkanları sunmak.

Ve işte şimdi çok daha iyi anlıyorum ki neden ulu önderimiz Gazi Mustafa Kemal Atatürk “Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur!!!” demiş.

TÜRKSOY (www.turksoy.org.tr) öncülüğünde Uluslararası Türk Dünyası Kültür Kongreleri; Türkiye ile Türk Cumhuriyetleri ve akraba topluluklar arasındaki kültürel bağları kuvvetlendirmek, Türk dünyasında üretilen Türkoloji bilgilerini paylaşmak gayesi ile yapılmaktadır.

Azerbaycan, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan, Türkiye ve Türkmenistan’ın Kültür Bakanları, 1992 yılında İstanbul ve Bakü’de bir araya gelerek kültürel işbirliği yapmayı kararlaştırdılar. 12 Temmuz 1993 tarihinde Almatı’da yaptıkları toplantıda da “TÜRKSOY’un Kuruluşu ve Faaliyet İlkeleri Hakkında Anlaşma”yı imzalamak suretiyle Türk Kültür ve Sanatları Ortak Yönetimi’ni (TÜRKSOY) kurdular.

Bu anlaşmayla oluşturulan TÜRKSOY teşkilatına daha sonra gözlemci üye ülke statüsüyle Rusya Federasyonu’na bağlı Altay Cumhuriyeti, Başkurdistan Cumhuriyeti, Hakas Cumhuriyeti, Saha (Yakut) Cumhuriyeti, Tataristan Cumhuriyeti, Tıva Cumhuriyeti ile Moldova Cumhuriyetine bağlı Gagavuz Yeri Özerk Bölgesi ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti katıldı.

TÜRKSOY, Türk dili konuşan ülkelerin kültür ve sanat alanlarında işbirliğini sağlayan, üye ülkelerin yönetimine, iç ve dış politikalarına karışmayan uluslararası bir teşkilattır.

TÜRKSOY teşkilatının ev sahibi ülkesi Türkiye Cumhuriyeti’dir. Resmi dili Türkçe, yönetim merkezi Ankara’da yerleşiktir.

Azerbaycan’ın başkenti Bakü’de 16-17 Ekim 2009 tarihlerinde düzenlenen 26. Dönem Toplantısında TÜRKSOY’un açılımı “Uluslararası Türk Kültürü Teşkilatı” olarak değiştirilmiştir.

Üye ve gözlemci üyeler çalışmalarda eşit haklara sahiptir. Teşkilatın uluslararası ilişkileri sadece Türk dilinin konuşulduğu coğrafyayla sınırlı değildir. TÜRKSOY, faaliyetlerinde ve uluslararası ilişkilerinde temel insan hak ve özgürlüklerinin korunmasını esas alan bütün resmi ve gayri resmi kurum ve kuruluşlarla işbirliği yapmaktadır. Amaçları, görevleri ve çalışma alanları itibarıyla UNESCO ile örtüşen TÜRKSOY, kendi coğrafi alanında UNESCO işlevini yürütmektedir. Bu durum Türk dili konuşan ülkelerin milli dirilişine, devlet yapılanmasına ve demokratikleşme sürecine olanak vermektedir.

Uluslararası Türk Dünyası Kültür Kongresi, Türkoloji’nin bilgi paylaşımı bakımından son derece önem taşımaktadır. Türk kültürü, tarihi, folkloru, dili ve edebiyatı ile gerek tarihî derinliği bakımından, gerekse sahip olduğu jeo-strateji ve jeo-politik açılardan büyük önem taşımaktadır.

Türklüğün 21. yüzyılda varlığını ve varoluşunu sürdürmesi, Türk kültür birliğinin yeniden tesis edilmesine bağlıdır. Tabii olarak bilinmelidir ki kültürel “çıktı”lar, siyasî iradeler tarafından hayata geçirilmedikçe bir değer ifade etmez. Bu noktada, bilim ve kültür adına yapılacakları Kongrede bilim insanları ortaya koymuşlardır. Gerisi, devletin kültür politikalarını şekillendirmesi için siyasî iradeye kalmıştır. Bu cümleden kültür politikalarında Türk dünyası gerçekliğinin öncelik görmesi, Türkçe konuşan dünyanın her alanda birliğinin sağlanması, ‘siyasîlerin ağızlarından düşürmedikleri’ Türkiye’nin bölgesinde lider ülke olmasının ilk şartıdır.

Bir başka önemli kongre serisi de Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu (www.akmb.gov.tr), Atatürk Kültür Merkezince, dört yılda bir düzenlenen Uluslararası Türk Kültürü Kongreleridir. Sekizincisi bu yıl 24-27 Ekim 2013 tarihlerinde “2013 Türk Dünyası” ve “Somut Olmayan Kültürel Miras Başkenti” ilan edilen Eskişehir’de yapılacaktır ve “Kültürel Miras” konusu olacaktır.

Atatürk Kültür Merkezi’nin ülküsü; Türk Kültürü araştırmalarında ulusal ve uluslararası düzeyde en yetkin kurum olmak; kültürümüzün temel değerlerini yaşatarak millî kültürü çağdaş medeniyetler seviyesinin üzerine çıkarmaktır.

Türklük Bilimi önemini ve faydalarını göz önünde bulundurursak, geleceğimiz için ne denli önemli olduğunu anlamak çok kolay olduğu gibi; bu konu ile ilgilenmek ve kendimizi eğitmek de o denli zevk vermektedir. Umarım sizlerle paylaştığım bu özet birikimi faydalı ve teşvik edici bulmuşsunuzdur.

Saygılarla,

Ömer Can Şirikçi

omercan.sirikci@ataturk.org.au

Avustralya Atatürk Kültür Merkezi

Bu Makale  Hürriyet Avustralya Gazetesi

32. Sayısında 13 Ağustos 2013

33. Sayısında 20 Ağustos 2013

34. Sayısında 27 Ağustos 2013 

35. Sayısında 3 Eylül 2013

36. Sayısında 10 Eylül 2013

tarihinde bir dize olarak yayınlanmıştır.

GÜNAH KEÇİLERİ

Yeter artık gerçeklerin üzerinin örtülmesi için bir “günah keçisi” bulunup, tüm kirli planların üstü örtbas edilerek, masum insanların canlarının yakılması. İşte size son örneklerden birisi, Reyhanlı saldırısı sonrasında istihbarata ait belgeleri sızdırdığı iddia edilen Er Utku Kalı, “Devletin güvenliğine ilişkin belgeleri açıklamak” ile tutuklu.

Jandarma İstihbaratı’nın Reyhanlı saldırısı öncesinde El Kaide’yle bağlantılı El Nusra Cephesi’nin Türkiye’de bombalı saldırılar düzenleyeceği yönünde istihbarat paylaştığı belgeler, saldırıdan 10 gün sonra RedHack tarafından yayımlandı. Belgeleri sızdırdığı iddiasıyla tutuklanan Jandarma Er Utku Kalı hakkında Askeri Savcılık tarafından hazırlanan iddianamede, Kalı’nın 25 yıla kadar hapis cezasına çarptırılması istendi.

İddianamede Kalı’nın telefonunda bilirkişi incelemesinde bazı resim dosyaları bulunduğu ve bu dosyaların internette yayımlanan belge fotoğraflarıyla aynı olduğu öne sürülüyor.

Kalı’yı “devletin güvenliğine ilişkin” belgeleri sızdırmakla suçlayan Savcılık, Jandarma İstihbaratı’nın Reyhanlı saldırısından önce El Nusra Cephesi’nin Türkiye’de bir saldırı hazırlığı yaptığından haberdar olduğunu kabul etmiş oldu. Bu istihbaratla ilgili daha sonra nasıl bir çalışma yapıldığı bilinmiyor. Önemli olan bu istihbarat hakkında olaydan önce hiçbir adım atılmamış olmasıdır.

Belgelerin Reyhanlı saldırısından sonra yayımlandığına gore, devletin de saldırı hakkında yeteri kadar haberi olduğuna göre, Utku Kalı devletin güvenliğini nasıl tehlikeye atmış olabilir ki? Devletin güvenliğini tehlikeye atanların istihbarat belgelerinden haberdar olup, hiç bir önlem almayanlar ve aldırtmayanlar olduğuda gün gibi açık ve seçik.

CHP Hatay Milletvekili Refik Eryılmaz İktidarın Cilvegözü’ndeki patlama, Akçakale’deki saldırı, Yayladağı’nda patlayan bomba imha atölyesi gibi soruşturmaların üzerini örttüğünü, bu olaylarla ilgili tek bir kişinin bile yakalanmadığını, 11 Şubat’ta Cilvegözü Sınır Kapısı’nda düzenlenen bombalı saldırı konusunda ortada halen bir iddianame bile bulunmadığını belirtiyor; bu olayla bağlantılı olarak tutuklandığı söylenen Suriye vatandaşlarının kimliklerinin ve nerede olduklarının açıklanmadığını belirtiyor.

Reyhanlı saldırısıyla ilgili ortada çok fazla bilinmeyen var, bombaların PTT ve belediye gibi işlek binaların önünde patlamış olmasına rağmen, halen ortada kamera kayıtları yok. Saldırıda kullanılan araçlarla, saldırıyı planladığı öne sürülen kişilerin kiraladıkları araçların aynı olmadığı yönünde de iddialar var ancak kamera kayıtları yayımlanmadığından bu iddiaların kanıtlanması da olanaksız.

Reyhanlı katliamıyla ilişkili istihbarat belgelerini kamuoyuyla paylaşan RedHack, belgeleri sızdırdığı iddia edilen Er Utku Kalı için 25 yıla kadar hapis cezası istenmesini, soL Haber’e değerlendirdi.

Vardığımız noktada verdiğimiz karar, Reyhanlı belgelerini bize ulaştıran ve şu an görevinin başında olan kaynağımızla aynıydı. Yaşadığımız ülke kirli bir savaşa çekilmek istenirken, gerçekler halktan gizlenirken nasıl bir tavır ortaya koymalıydık? Ülkeyi “milli menfaatler” yalanıyla kandırıp, bu kirli savaşta ABD/AB eksenli emperyalist bloka kul köle edenlerin yalanını ortaya çıkarma fırsatı ve görevi önümüzde duruyordu. Gerek belgeleri bize ulaştıran ve şu an özgür olan kaynağımız, gerekse bizler, tereddüt etmeden bilginin kamu yararını gözeterek belgeleri ifşa ettik.

İhtimaller tek tek gerçeğe dönerken erlerin toplu olarak askeri savcılığa alınması, daha sonra Amasya’dan Sivas’a götürülmesi süreçlerinde gerçek zamanlı (yani tüm bunlar olduğu anda) bizlere bu bilgiler ulaşmaya devam ettiği için sosyal medya hesaplarımızdan sorular yönelttik: “Bu masum erleri neden askeri savcılığa götürüyorsunuz”, “bizlerle bağlantısı olduğunu iddia ettiğiniz erler elleri kelepçeliyken bizlere bu haberler anbean nasıl ulaşıyor”, “bu erleri tanımayız, bilmeyiz” dedik.

“Madem bu erlerin sizinle bir bağlantısı yok, neden feveran ediyorsunuz?” diye sordular. Gerekçemiz hep aynıydı ve aynı olacak: 2 yaşında vajinal yırtıkla gömülen ama “boncuk yuttu” denilen Dilan Bebek bizlere ve vicdanlara ne ifade ediyorsa, Utku Kalı da aynı duyarlılığa denk düşüyor. RedHack davasında 17 yaşındaki işçi gençlerin 16 yıllık örgüte lider yapılmaya çalışılmasının bir benzeri olan “rehin alma” ve “devlet terörü” mantığıyla bir kez daha karşı karşıyayız.
Yöneltilen suçlamalarsa kendi başına bir rezalettir, çünkü bu belgeleri bizlere ulaştıran kişiler bu belgeleri yabancı ülke istihbaratlarına ulaştırmak varken ülkesi menfaatine bunu korkmadan yayınlayabileceğine inandığı tek mecra olarak RedHack’e iletmiştir. Bu istihbari bilgileri dikkate almayarak resmi 54, gayrıresmi 200 civarında insanın yaşamını kaybetmesine sebep olanlar hakkında hiçbir soruşturma yürütülmez ve bu vatan hainliğinin hesabı sorulmazken, suçsuz bir er üzerinden koca Ortadoğu siyasetini ve BOP Eşbaşkanı’nı aklamaya çalışmak tam anlamıyla bir üçüncü dünya hukuk garabetidir.

Gaziantep patlamasını hatırlayın: Suçu üzerine yıkmak istedikleri Ali Filiz 20 dakikada bulunmuş, patlamayı ise yaptığı hiçbir eylemi reddetmeyen ama Gaziantep’i yapmadığını açıkça söyleyen sol örgütlere mal etmeye çalışmışlardı.

Toplumsal hafızanın zayıf olmasının, halkın bu davaları yeterince sahiplenmiyor olmasının ve dezenformasyon üreten medya unsurları ile yürütülen bu aklama çabalarının kurbanıdır Utku Kalı ve şu anda masumiyetinin gözardı ediliyor olması nedeniyle psikolojik desteğe ihtiyaç duymaktadır.

Reyhanlı katliamının faillerinin yakalandığını düşünüyor musunuz?
Aslında faillerin yakalanmasını değil ama dokunulmazlıklarının kaldırılmasını istiyoruz bizler. Failler ortadadır ve hâlâ çıkıp kürsülerden Mısır’da yaşanan darbenin, Wikileaks belgelerinde bahsolunan, 2004 tarihli yazışmalarda detayları verilen “Müslüman Kardeşler Örgütü’nün Türkiye’deki devlet içi yapılanmaları”nın telaşına düşmeye devam ediyorlar.

Utanç verici bunca gelişmeye rağmen beklediğimiz tek şey halkın sözünü söylemeye devam etmesidir. Çünkü Reyhanlı’da , Roboski’de, Afyon cephaneliğinde, Samsun TOKİ’de yaşananlar da diğer binlerce benzeri dava ve konu gibi tarihin çöplüğüne gönderilmeye ve Sivas gibi aklanmaya çalışılmaktadır.

Saygılarla,

Ömer Can Şirikçi

omercan.sirikci@ataturk.org.au

Avustralya Atatürk Kültür Merkezi

Bu Makale  Hürriyet Avustralya Gazetesi 31. Sayısında 30 Temmuz 2013 tarihinde yayınlanmıştır.

UYAN TÜRKİYEM !!!

Küresel emperyalizm; Ortadoğu ve Kuzey Afrika ülkelerinde yaşanan vahşeti, kardeşi kardeşe düşüren, kentleri yakıp yıkan, Arap Baharını planladı, örgütleyerek teşvik ediyor ve yönetiyor da. Türkiye’de bu işin içerisinde kullanılmaktadır. Arap Çöllerinde açıldığı zannedilen bahar çiçekleri değil, kan çiçeklerdir. Yeni Dünya Düzenine yani Yeni Çağdaş Sömürü Sisteminin temellerinin atıldığı bu süreç içerisinde, masum insanların kanı dökülüyor.

Kapitalist sistemin oyunlarına gelen ve birbirlerinin kanlarını döken elliden fazla İslam ülkesinin dini İslam ama hepsi farklı çizgiler takip ediyorlar; aralarında ortak pay kuracak kavramları tespit edip birlik beraberlik içinde olamıyorlar. Batı medyasının karalayan yayınları sayesinde Müslümanlar otomatik olarak vahşet dolu teröristler diye algılanıyorlar. Temiz insanların saf inançlarını suiistimal eden din tüccarları İslam’ın kutsal kitabı Kur’an’da tarif edilen Müslümanlara benzemiyorlar.

Türkiye’de olduğu gibi dini İslam olan bir çok ülkede, ılımlı İslamcılar hükümetlerin başına geçip, ılımlı siyasal radikal İslamcı politikalar uygulamaktadırlar. Demokrasiyi, insan haklarını, özgürlüğü, dürüstlüğü, hakkı hukuku, adaleti, hoşgörüyü barış içinde bir arada yaşamayı anlayamadıklarından ve kabullenemediklerinden dolayı; dillerinden nefret, gözlerinden kin, midelerinden haram, ellerinden kan eksilmiyor. Kendileri gibi düşünmeyenlere yönelik her türlü iğrenç ve hile dolu oyunları tezgahlamayı meşru görmekteler. Alın size bizden bir örnek Ergenekon Davası, Cumhuriyet tarihinde kara bir leke.

İslami kuralara dayalı rejim kuruyoruz diye, demokrasi diye, özgürlük diye, yalan dolanla, yediler, sömürdüler, doydular ama gözleri doymuyor. Yeni dünya düzenini kurmaya çalışan güçler, Türkiye’yi hayali Neo-Osmanlı hülyalarıyla bu ittifaka dahil edip kullanıyorlar. Önce Türkiye’de değişim ve dönüşüm gerçekleştirildi. ABD-İngiltere-Fransa; BOP ile Kuzey Afrika ve Ortadoğu’da değişim ve dönüşümle yeni sistemini yeni kadrolarla kurmak istiyorlar. Son gelişmeler bu planların çok da iyi yürüyemediğini gösterir gibi ama olan bitenler, hala çok da açık seçik anlaşılır gibi de değil. Önce Tunus, Libya, Yemen, Mısır ve Suriye uygulama alanı oldu. Küresel emperyalizmin istedikleri liderler ve kadroları işbaşına getirildi. Yüzbinlerce insan katledildi, kentler yakılıp yıkıldı. Olaylar tam da istedikleri gibi de gitmedi. Bakın Suriye hala direniyor. Batı’nın iktidara getirdiği kadrolar, siyasal İslamcılar, radikal İslamcılar; halkın istediği adalet eşitlik ve özgürlük taleplerini yerine getiremedi  ve halk ayaklandı, batı işbirlikçilerini Mısır’da devirdi.

Türkiye’deki durum nedir peki?

Türkiye’de demokrasi içinde Türkiye baharı başlattılar. Amaç Türkiye’yi bu yeni Dünya düzeninde bir üs olarak kullanmak. Türkiye; demokratik sistem içinde özellikle eğitilen, yetiştirilen etnik kimlikli, ılımlı İslamcıları ve kimliksiz liberal devşirmelerle dönüşüm geçirdi. İleri demokrasi, demokratikleşme adı altında Din-iman görüntüsü ile medya, sermaye, bürokrasi yapısal dönüşüm geçirdi. İşte Türkiye burada yıkılmaya, parçalanmaya başladı. Verilen zarar ve toplumda kamplaşma artmakta, derinden derine nefret ve kinle donanan kesimler hesaplaşmaya doğru gidiyor. Bölge de demokratikleşme ve insan hakları afyonu ile uyuşturulmuştur halk, din-mezhep-etnik kimlik çatışmasına teşvik ediliyor. Türkiye’de bu sürecin içerisinde çok tehlikeli günler yaşıyor. Doğuda son iki hafta içindeki PKK olayları, devletin ve ordunun yok varsayılıp, teröristlerin cirit attığı gelişmeler yaşanıyor. Türkiye kimliksizleştirilerek parçalanma sürecinde. Düşman tüm kalelerimizi zapt etmiş durumda ve İstiklalimiz büyük tehlike altında.

Hükümet insanları ben ve öteki diye ayrıştırmakta.

İhanet eden işbirlikçi şer güçlerin; halkı aldatması doruk noktasındadır. İhanetlerini gizleyecek başka bir şeyleri kalmamış durumdadır.

Muhalefet çok zayıf ve etkisiz, hatta bazen onların bile ihanet içinde olduklarını düşünmemekten de kendimi alamıyorum.

Çarşı ayakta, TGB ayakta, İşçi Partisi ayakta, gençlik ayakta, halk, ayakta. Uyanış, diriliş vatan sathında. Tansiyonlar yüksek.

Propagandayla, dezenformasyonla uyuşturulan, aldanan ve aldatılanların uyandırılması gerekiyor!

Saygılarla,

Ömer Can Şirikçi

omercan.sirikci@aakm.org.au

AAKM Yönetim Kurulu Başkan Yardımcısı

Bu Makale  Hürriyet Avustralya Gazetesi 30. Sayısında 23 Temmuz 2013 tarihinde yayınlanmıştır.